Εν ώρα αναλαμπής συλλογίζομαι.........

και κραυγαλέα αλαλάζω και ανοίγω τα μάτια για να δω ότι δεν είσαι πια εδώ. Σε χρειάζομαι και ανακαλώ μνήμες από το παρελθόν. Σ' αγκαλιάζω στα όνειρα μου και αναρωτιέμαι κάθε πρωί που να'χεις χαθεί. Έτσι ανώνυμα και αθέατα προχωρώ . Περπάτησα στον ήλιο και τη λάσπη, νιώθω τα πόδια μου υγρά και λερωμένα. Κοιτάζω εσένα και βλέπω εμένα, μ'αγκαλίαζεις και ξαφνικά σύννεφο βροχής τα τινάζει στον αέρα, αλλά εγώ μένω εδώ, πάλι μονάχη και βρεγμένη σαν ένα γατί.